Pędź mój runaku, po stepie szerokim Niech wicher mi włosy rozwiewa. Nie straszne mi strzały, bo pędzę na odsiecz do grodu Białego Drzewa.
REF: O, Jeźdźcy Rohanu, ruszajcie w bój Niestraszne Wam trudy, niestraszny Wam znój. (x2)
II. Pędz rumaki po ziemi tętniącej wśród pieśni, wśród wołania rogu. Niech ludy poznają, że nie ma w nas serca Co trwożnie rozmyśla o wrogu.
III. Dźwięczą podkowy, furkocą proporce, i znów dumnie sztandar powiewa. Na drzewcu wysokim, wśród zielonych pól Biały Koń obok Białego Drzewa.
IV. Jęczą cięciwy, lśnią ostrza oszczepów, blask mieczy roziskrza równinę. okrzyk bojowy rozpala me serce, nie cofnę się - już prędzej zginę.
V. Mąż obok męża w niezłomnym szeregu z wściekłością na wroga naciera i pola nie odda, choć wielu już padło a wrzask hord dech w piersiach zapiera.
VI. Czerwieni się ziemia, i niebo czerwone odbija się w oczach rycerzy. Zmęczonych, lecz jasnych bo chwałą okrytych kto zginął i kto bitwę przeżył.
REF: O Jeźdźcy Rohanu, waleczny Wasz ród Świętuje dziś tryumf Drzewa Białego gród (x2). |
